Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2021

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

Τηλεοπτική κριτική-άποψη

 Για την καλύτερη επαγγελματικά παρουσίαση τραγουδιστών-πορτραίτων χρειάζεται η ένταξή τους σε ένα "πρόγραμμα", το οποίο μπορούμε να συζητήσουμε στο μέλλον. 

Οπωσδήποτε η  συνεχής"μονοφωνία" αδυνατίζει το αποτέλεσμα και φθείρει τον τιμώμενο.

Η απόδοση τραγουδιού δεν είναι διάλεξη με νότες.


Κιούκιας, Δ.

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

Ένα "κακομαθημένο" βασανισμένο παιδί

 Η ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα έδειξε, εκτός από ανωριμότητες, και στοιχεία μεγάλης υπευθυνότητας, στις επιλογές εξωτερικής πολιτικής.

Όπως είναι φυσικό, η υπεύθυνη στάση, κι όταν λες το μεγάλο όχι, στοιχίζει, όπως λεν και τα στοιχεία.

Αντίθετη με την υπεύθυνη στάση είναι η οππορτουνιστική-μερικές φορές στοιχίζει και αυτή.

Σήμερα, νομίζω, η ελληνική πλευρά, πρέπει να προβάλει την έλλειψη οππορτουνισμού που την χαρακτήριζε, κάτι δυνητικά θετικό για την αξιοπιστία της στο μέλλον.

Η πολιτική αρχών ποτέ δεν είναι ξεπερασμένη και μάλιστα πρέπει διεθνώς να κερδίσει το έδαφος σε βάρος του οππορτουνισμού.

Άλλωστε, εκτός των άλλων, ζούμε και μια εποχή μεγάλου αποδεικτισμού (διδακτισμού).

Το "σκάκι" ως αναπαράσταση δεν είναι η μόνη δυνατή μεταφορά. Πρέπει να επινοήσουμε κι άλλες.

Πρέπει, δηλαδή, να μάθουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς.

Όσο για κάποιες σκακιστικές κινήσεις, ας τις εγκαταλείψουμε προς το παρόν, γιατί η ζωή δεν περιμένει πότε θα τελειώσει το "σκάκι", μακρόσυρτο παιχνίδι άλλωστε, αν κρίνουμε από τη μικρή εμπειρία μας.

Κινήσεις, φαινομενικά άσχετες προς παρούσες κινήσεις, παίζουν ρόλο στο "σκάκι".

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν με πιο άμεσες κινήσεις να "πάρουμε τα λεφτά μας πίσω" και το κατα τη γνώμη μας δίκιο. 

Αγάλματα και αποζημιώσεις μπορούν να περιμένουν.

Του

Δημήτρη Κιούκια.



"Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License".