Πρόθεση-προαίρεση

Δεν λέμε συνήθως ότι ο δρόμος προς τον παράδεισο είναι στρωμένος με κακές προθέσεις. Δηλαδή δεν μπορούμε να αντιστρέψουμε το προαναφερθέν ρητό. Η προαίρεση έχει τη σημασία της και έτσι επαινούμε τον καλοπροαίρετο άνθρωπο, λέμε ότι αυτός είναι καλοπροαίρετος. Στο Δίκαιο επίσης εξετάζεται η πρόθεση (ο δόλος, η προμελέτη, η αδυναμία-αμέλεια) και χρωματίζει την τιμωρία, τις συνέπειες. Αλλά βέβαια για να εκδηλωθεί αυτή η δίκη, πρέπει  να έχει εκδηλωθεί κάποια πράξη, πράξη βλαπτική απέναντι σε συγκεκριμένους ανθρώπους ή ζώα, ή απέναντι στο φυσικό περιβάλλον, κλπ. Έτσι, ο ποινικός δικαστής δεν υπεισέρχεται στο νού, στη φαντασία, στο δυνητικά πρακτέο, άνευ εκδηλωμένης ενέργειας. Κατα συνέπεια δεν μπορεί να δικάσει και τις ιδέες.Αν έκανε κάτι τέτοιο, θα έμπαινε σε περίεργους δρόμους, στην εσωτερική σφαίρα του ανθρώπου, στη ψυχή και στο πνεύμα του.Θα γινόταν ένας ψυχολόγος-δικαστής ή ένας ερασιτέχνης Θεός.

Και ένα δεύτερο σημείο για τη «λογική»: Ό,τι ενσωματώνει αλληλουχία υπολογισμών και φτάνει σ’ένα λειτουργούν αποτέλεσμα με κάποια αυτονομία χρήσης και ονομασίας δεν πρέπει να το συγχέουμε απαραίτητα με τη Λογική, διότι δεν εξετάζουμε τον τελικό σκοπό της χρήσης. Αυτός μπορεί να είναι παράλογος.

Του

Δημήτρη Κιούκια