Ένα παλιό τραγούδι έλεγε: «Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε, πρέπει να την επάρεις σοβαρά, πρέπει να την επάρεις σοβαρά".
Και την επικοινωνία πρέπει να την επάρεις σοβαρά κι όπως είχε πεί στην τηλεόραση ένας πολιτικός επιστήμονας και επικοινωνιολόγος με γαλλικές επιρροές, η κατοχή του λόγου είναι ένα πολυ σημαντικό θέμα. Το ποιός και πόσο κατέχει το λόγο είναι δηλαδή πολύ σημαντικό, είναι, θα συμπληρώναμε
power resource (υπάρχει σχετική βιβλιογραφία). Πηγαίνοντας ένα βήμα παρα πέρα, θα έλεγα ότι η επικοινωνία είναι ζήτημα κυριαρχίας, επομένως και εθνικής και ιδωτικής. Και κανένας δεν θα ήθελε, φαντάζομαι να έχει σημαντική απώλεια κυριαρχίας, είτε στην ιδιωτική του ζωή, είτε στην εθνική (το πόσο και πότε θα μοιραζόμαστε την κυριαρχία μας είναι ένα θέμα, αλλά παρεπόμενο).
Θα μεταγραφεί καλύτερα αυτό στο σημερινό λεξιλόγιο, αν στη θέση της «κυριαρχίας» βάλουμε τη λέξη «δικαιώματα» ή «ταυτότητα».
Θα κλείσω διευκρινίζοντας ότι η σειρά σκέψεων για την επικοινωνία, τόσο εδώ, όσο και στο βιβλίο που αναφέρουμε τώρα τελευταία, δεν είναι μια έκκληση για επανακρατικοποίηση, αλλά για καλύτερο
regulation. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι έκκληση για κατανομή ζωτικών κοινωνικών λειτουργιών με βάση το κριτήριο της ηθικής ανωτερότητας, που εγγυάται την μη κατάχρησή τους, την μη κατάχρηση, δηλαδή, κοινωνικών και αστικών δικαιωμάτων.
Δ. Κιούκιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου