Περι αξιολογήσεων γενικά

Μια οποιαδήποτε αξιολόγηση-κρίση είθισται να μην ξεκινά ανάποδα, από τα "ντεσού", δηλ. από τι τι λείπει, αλλά θετικά, δηλαδή από τι υπάρχει. Έτσι, δεν ξεκινάμε να εξετάζουμε ένα ποτήρι από τι θα μπορούσε να είναι, αλλά από το ότι είναι (μέχρι) τώρα, π.χ. κομψό, λειτουργικό, ωραίο, κλπ. Κι έναν άνθρωπο δεν τον κρίνουμε στη βάση τι δεν έχει, αλλά τι έχει, τι κόπο δαπάνησε για να το έχει, κλπ. Επίσης, πέρα από τη φόρμα, εξετάζουμε- πρωταρχικά-το περιεχόμενο. Μπορεί λοιπόν να είναι κάποιος/α φορμαρισμένος, αλλά με μικρό περιεχόμενο-ρηχός, επιφανειακός.Τέλος, εξετάζουμε το σύνολο-τη θητεία ζωής και εργασίας,  π.χ.- και όχι το αποσπασματικό, χρονικά και τοπικά, εκτός κι αν είμαστε τυχαίοι φωτογράφοι.Με άλλα λόγια περά από το τωρινό delivery, μας ενδιαφέρει η ιστορία, το background.
Aν αξιολογούμε, π.χ., τα τελευταία πέντε χρόνια, είναι σαν να απολαμβάνουμε τη δημοσιότητα των πέντε λεπτών.

Δ. Κιούκιας.