«Το μέσο είναι το μήνυμα»

Τι άραγε σημαίνει αυτή η έκφραση, η ρήση;

Μια ερμηνεία που θα μπορούσαμε να δώσουμε είναι ότι το μέσο που λειτουργώ, κάποια στιγμή μπορεί να με τροχιοδρομήσει και να λειτουργώ με βάση τους υπόρρητους κανόνες λειτουργίας του, τις προδιαγραφές του. Εδώ (και εδώ) βασίζεται και μια γενικότερη καχυποψία για την αντικειμενικότητα των μέσων και τη χειραγωγησιμότητά τους.

Π.χ. ο τηλεθεατής –υποτίθεται-δεν μπορεί να κρίνει αντικειμενικά.

Ας πούμε ότι γράφω σε μια εφημερίδα ή ένα blog. Πιθανόν με τον καιρό να προσαρμοστώ στο στυλ που «πρέπει» να γράφεται ένα μήνυμα σε αυτά τα μέσα.

Πιθανόν να επαναλαμβάνω το σχήμα, τη φόρμα,  που από την αρχή «επέλεξα».

Επίσης, μπορεί το μέσο να με απομακρύνει από το σκοπό, να με απορροφήσει το μέσο. Π.χ. μου δίνεται τακτικά η ευκαιρία να «ψηφίζω» μέσα από το διαδίκτυο. Αυτό τελικά μπορεί να γίνει κύριος σκοπός μου, ενώ αρχικά ήτανε «να μάθω».

Πως λύνεται αυτή η αβελτηρία;

Όπως επιχειρηματολόγησα σε μια σχετική συζήτηση στο διαδίκτυο, με την ισχυρή και πολύπλευρη παιδεία, που επιτρέπει σχετική αποστασιοποίηση από τα μέσα. Με την κατοχή γλώσσας υπέρτερης. Και η γλώσσα άλλωστε είνα μέσο. Οπότε μπορούμε να είμαστε και μέσα

και έξω.

Ευχαριστώ,

Δημήτρης Κιούκιας.