Δίκαιο και διαπλαστική λειτουργία

Το Δίκαιο έχει ως γνωστόν και μια διαπλαστική των ηθών λειτουργία. Αυτή είναι η ηθική και ηθολογική πλευρά του Δικαίου. Δεν είναι εφαρμοστέα και εκτελέσιμη, αφού είναι ηθική, και δεν χρειάζεται να υπερτονίζεται, πέραν ενός σημείου μπορεί να βλάψει την ασφάλεια του Δικαίου. Η «δικαιοσύνη του Δικαίου» μπορεί και δεν μπορεί να είναι κριτήριο του ισχύοντος Δικαίου, μια συζήτηση γνωστή στις νομικές επιστήμες. Οπωσδήποτε, κατ’ αυτές, είναι κριτήριο μεταβολής του Δικαίου, εντάσσεται στο στοχαζόμενο de lege ferenda.

Oρισμένες τέτοιες λειτουργίες πάντως ενσωματώνονται στο θεσμικό modus vivendi , όποτε ανοίγονται στην πολιτική και το δημόσιο κοινό. Στην εκτίμηση των πεπραγμένων τότε μπορούν να συνδράμουν ορισμένοι κλασικοί και πάγιοι κανόνες (μας δόθηκε κατά καιρούς η ευκαιρία να ενσωματώσουμε κάποιους απ’ αυτούς σε διάφορους προβληματισμούς μας που είδαν το φώς της δημοσιότητας- π.χ. το 1992 στην «Κοινοβουλευτική Επιθεώρηση»).

Από τη μελέτη διαφόρων νομικών και πολιτικο-φιλοσοφικών κειμένων είδαμε μια σημαντική συμφωνία για το δέον της κατασκευής των κανόνων δικαίου. Παρακολουθώντας πρόσφατες ομιλίες διακεκριμένων ευρωπαίων νομικών, δε διαπιστώσαμε ουσιαστική απόκλιση από αυτό το consensus, αν και μας επισήμαναν ορισμένους νέους προβληματισμούς.

Με αφορμή την οικονομική κρίση και επανερχόμενοι στην έκφραση «διαπλαστική λειτουργία του Δικαίου», σκεφτόμαστε ότι ο πολιτικός πραγματισμός-απαραίτητος ορισμένες φορές- μπορεί να διαβουλεύεται με τους ειδικούς στα θεσμικά ζητήματα, κάτι φυσικά αυτονόητο. Έτσι, για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε ότι σκοπός του Δικαίου δεν μπορεί να φαίνεται ότι είναι να μας καθιστά παράνομους, ελλιπείς ή εκκρεμείς. Το Δίκαιο σε μια  τέτοια περίπτωση θα εμφανίζεται ως στενά προσδεδεμένο στην επικαιρότητα και την «επικοινωνία» (γεμάτη στιγμιαίες «φωτογραφίες» και απρόοπτα), ενώ κατά τα κλασικά κριτήρια οφείλει να είναι αποστασιοποιημένο, αλλά και πιο θετικό (είναι γνωστό ότι το αποκλειστικά αρνητικό Δίκαιο εντάσσεται σε πρώιμα πολιτισμικά στάδια). Και βέβαια χρειαζόμαστε καλύτερη επικοινωνία με το τρέχον Δίκαιο, τουλάχιστον γνωστοποίηση των κυριότερων κανόνων του. Στη δημοσιογραφική εκπροσώπηση των θεμάτων, πολύτιμη μερικές φορές, είναι καλό να προστεθεί μια πιο επίσημη. Να σημειώσουμε εδώ πως η διαφάνεια του Δικαίου είναι μορφή Διαφωτισμού, αλλά και τρόπος κατανομής ορισμών, επομένως δικαιωμάτων, υποχρεώσεων, ταυτοτήτων, τιμών, ατιμιών.

(Δ. Κιούκιας, υπό περαιτέρω επεξεργασία. Το ζήτημα για το «επιστημονικό πνεύμα» είναι  επικείμενο).

ΣΒ

Ασφαλώς αρκετά καταστήματα παροχής υπηρεσιών αναψυχής γνώριζαν κατά περιόδους τη δουλειά τους και διέπονταν από επαγγελματισμό. Με τη διαμόρφωση δε ενός πολιτισμού συν τω χρόνω σταθεροποιήθηκαν κανόνες προσφοράς και ζήτησης, κανόνες εθιμοτυπίας, κλπ. Είχε καθιερωθεί για παράδειγμα ο κανόνας αν σερβιριστεί ένα προϊόν που ξεφεύγει από το μέσο όρο της ποιότητας να αντικαθίσταται ή να προτείνεται ένα άλλο εναλλακτικά. Στα καθ’ ημάς αναγνωριζόταν το δικαίωμα στον πελάτη να διαμαρτυρηθεί εάν η μερίδα ήταν ελλιπής, αν έλλειπε βασικό συστατικό από μια σαλάτα και τα συναφή. Ιδιαίτερα ήταν αναγνωρισμένο το δικαίωμα της διαμαρτυρίας σε περίπτωση επικίνδυνου για την υγεία εδέσματος ή ποτού. Αρκετοί καταστηματάρχες φρόντιζαν να ελέγχουν το χώρο τους και να απομακρύνουν «αφύσικες» παρέες που είχαν έρθει αποκλειστικά για πρόκληση, έχοντας τη φιλοδοξία να διατηρούν καλή πελατεία. Είχαν διαμορφωθεί επίσης κατάλληλοι χώροι για κάθε κοινωνική ομάδα. Η ενόχληση δεν θεωρείτο πάντα άσκηση για προσαρμογή, δοκιμή των αντανακλαστικών ή απόσπαση πληροφοριών και εντυπώσεων. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση τότε να παρακολουθείται πελάτης μέσω οπτικοακουστικών μέσων και μάλιστα με τη συνδρομή του νόμου. Σε τέτοιες περιπτώσεις ασφαλώς θα ακολουθούσε ομηρική μάχη που θα κατέληγε στα δικαστήρια.

Οι κανόνες δεν ίσχυαν πάντοτε, άλλωστε η πολιτική στην Ελλάδα είχε εντάσεις. Σημειώνουμε εν πάση περιπτώσει ότι η διάχυση ορισμένων μέσων ανέτρεψε τις ισορροπίες και εθιμοτυπίες και έφθειρε τις σχέσεις παρόχων υπηρεσιών και πελατών-καταναλωτών. Με τη συνδρομή ορισμένων παραγόντων ευνοήθηκε και η δημόσια έντεχνη παρενόχληση (ή αναβίωσε ο κλασικός τραμπουκισμός).

Ο εθισμός σε τέτοια συσκότισε και την παράσταση και άλλων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, όπως το ότι οι πλατείες είναι κοινόχρηστος χώρος χρηματοδοτούμενος εν πολλοίς από τη φορολογία, δηλ. τους πολίτες-κατοίκους. Η «αποικιοποίηση» ανοιχτών δημόσιων χώρων δεν είναι καλή νοοοτροπία, επιβάλλεται να αντικαθίσταται με τη συνείδηση της ευχαριστίας προς τις αρχές και τους πολίτες (όταν ερωτώνται) για την παραχώρηση σε ιδιώτη δικαιωμάτων πλουτισμού. Διότι, πολύ απλά μια διάταξη είναι ικανή να περιορίσει τα τραπεζοκαθίσματα και το μέρισμα απ’ αυτά.

Η ιδιοκτησία είναι αναφαίρετο δικαίωμα και η αναψυχή ευχαρίστηση που όταν παρέχεται ισορροπεί ορισμένες επεκτάσεις. Ευχόμαστε να αποκατασταθούν εκείνοι οι εθιμοτυπικοί και αγορανομικοί κανόνες που θα επιτρέπουν ήσυχες ιδιωτικές σχέσεις, μακριά από αθέμιτες διεισδύσεις στον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο, που επίσης συνιστά δικαίωμα. Ευχόμαστε ακόμα να είμαστε σε θέση να ζητάμε την οφειλόμενη συγγνώμη, αν τυχόν έχουμε εμπέσει σε μερικά από τα παραπάνω. Ίσως κατ’ αυτό τον τρόπο να βελτιώνουμε και τα πολιτικά μας κριτήρια. Και πιστεύουμε ότι η αγορά θα ωφεληθεί από την αποκατάσταση ορισμένων δικαιωμάτων και ισορροπιών μεταξύ δικαιωμάτων.

 

Αντανακλάσεις και μεταγραφές

Στην πολιτική και τη θεωρία της, ενώ πολλά πράγματα αναδεικνύονται, δεν αναδεικνύονται πάντα και στο σωστό μέγεθος. Μερικές φορές είναι όπως σ’ ένα αρχαίο θέατρο της εποχής μας, όπου άλλοτε ο λόγος γίνεται «αναγκαστικά» στομφώδης και άλλοτε «αναγκαστικά» καθημερινός. Η ανάγκη προκύπτει μερικές φορές από πολύ πρακτικούς λόγους, όπως η ακουστική του θεάτρου και η έλλειψη μικροφώνων. Άλλοτε από υψηλούς στόχους και μεγάλες προσδοκίες που δημιουργούνται από την υποβολή του θεάτρου και την ιστορία του, ακόμα κι όταν επιδιώκουμε να την μεταγράψουμε στις ανάγκες μας.  

Δημήτρης Κιούκιας, drkias@yahoo.gr

Σχετικά με πωλήσεις βιβλίων μας

Με βάση κατατάξεις πωλήσεων από αναγνωρίσιμους οίκους, ελληνικούς και ξένους, τα βιβλία που έχουμε συγγράψει και κυκλοφορούν στην αγορά, βρίσκονται σε πολύ καλές θέσεις, καλύτερες σε πολλές περιπτώσεις γνωστών τίτλων ξένων συγγραφέων που κυκλοφορούν σε μετάφραση. Τα βιβλία μας επίσης έχουν από καιρού διανεμηθεί ως πανεπιστημιακά συγγράμματα σε αρκετές πανεπιστημιακές σχολές.

(Το σημείωμα αυτό γράφεται με αφορμή κάποιες διαπιστωμένες ασάφειες που έχουν εντοπιστεί και οι οποίες καλή τη πίστει διευκρινίζονται εδώ. Στοιχεία υπάρχουν διαθέσιμα για κάθε ενδιαφερόμενο, ενώ ευπρόσδεκτα είναι και νέα στοιχεία, αρκεί να είναι έγκυρα. Ευχαριστώ.)

Δ. Κιούκιας

Ήγγικεν η ώρα του ΣΒ

Φαίνεται πως πράγματι ήγγικεν η ώρα του ΣΒ/ΠΟ. Κατόπιν αδημονίας και έντονων ενοχλήσεων και εν πάση περιπτώσει είχε προαναγγελθεί. Κανείς δεν το περίμενε βέβαια ότι πράγματι θα συμβεί και μάλιστα τόσο γρήγορα. Να όμως που έφτασε. Όμως δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει. Καθώς επιβάλλει το ίδιο το ΣΒ, έστω και της νέας εκδοχής, θα υπάρχουν και ορισμένες συντομογραφίες.

Ας δούμε λοιπόν.

1. Ο σύζυγος στο γιατρό: «Γιατρέ μου φοβάμαι πως η γυναίκα μου μιλάει σιβυλλικά».

-          Γιατρός: «Δοκίμασε τότε να πας με την Πυθία».

 

2. Ασθενής προς γιατρό: «Γιατρέ μου μπορώ να πίνω CC και πόση;».

-          Γιατρός: «Θα ρωτήσω τον ιατρικό σύλλογο και θα σου πω. Δώσε μου μάλιστα και το ι μέιλ σου».

3. Προς καθηγητή: «Κύριε καθηγητά, μπορώ να γράφω σε γκρίκλις; Ξέρετε πολλοί συμμαθητές μου γράφουν».

Καθηγητής: «Να γράφεις, αλλά να προσέχεις την ορθογραφία».

4. Προς γιατρό, πάλι: «Μπορώ να κάνω ποδήλατο;».

-          Γιατρός: «Να κάνεις, αλλά να φοράς κράνος».

-          «Πόσες ορθοπεταλιές;».

-          428.

-          Ευχαριστώ.

 

5. Θαμώνας προς μαιτρ: «Με πόσες γαρδένιες μπορώ να έρθω στο κέφι;».

- Μαίτρ: «Κατά μέσο όρο 328 ανά δίωρο, μπορείτε όμως να πιείτε και κρασί ή ουίσκι».

- Θαμώνας: «Ευχαριστώ».

 

6. Προς ομοιοπαθητικό: «Γιατρέ μου αισθάνομαι μελαγχολία, γιατί πριν από λίγο χώρισα».

-          «Είστε άστεγος;».

-          «Ναι, δεν ξέρω που να πάω».

-          «Ο έρωτας με έρωτα περνάει».

-          «Ευχαριστώ».

7. Προς ομοιοπαθητικό επίσης: «Έχω τα νεύρα μου μ’ αυτό το συγγραφέα και σκέφτομαι να του τη φέρω , καταλαβαίνετε…, αλλά εσείς τι λέτε;».

-          «Η γραφή με γραφή απαντιέται παιδί μου. Να σέβεσαι το γράψιμο του άλλου. Να διαβάσεις μάλιστα και το Ιέρων ή τυραννικός».

-          «Και ποιος είν’ αυτός δηλαδή;»

-          «Να σκέφτεσαι παιδί μου όχι μόνο πότε σ’ ενόχλησε, αλλά και πότε σε γιάτρεψε. Να σκέφτεσαι επίσης ότι όλα τα χρόνια κανείς δεν ήταν από πάνω του να του υπαγορεύει τι θα γράψει και συνεπώς αυτά είναι δικά του, το ίδιο και η προσφορά του».

-          «Στο τέλος θα μου πείτε να τον βάλω και σε υποσημείωση».

-          «Αυτό θέλω ακριβώς να σου πω παιδί μου.».

8. Σε τσίρκο: «Θέλω να μιμηθώ μια παλιά δόξα του τραγουδιού, τον κάνω καλά».

-          «Κι εγώ τον πιάνω, αλλά σπίτι μου, εσύ θέλεις να τον κράξεις;»

-          «Μας τη σπάνε με όλη αυτή τη γεροντολατρεία στο τραγούδι».

-          «Κοίτα πια θα είναι η πρόθεσή σου σ’ αυτό που θα κάνεις. Και μη ξεχνάς αυτό που είπε ο ομοιοπαθητικός που σ’ έστειλα τις προάλλες: Και το τραγούδι με τραγούδι περνάει. Κι αν εσύ πατάς πάνω σε τίποτα παλιό, ρώτησε να μάθεις, κοίταξε να δεις».

-          «Και τι νούμερο να κάνω δηλαδή;».

-          «Κάνε νούμερα, βάλε όμως και υποσημειώσεις. Και μη μείνεις μόνο στο ιμιτασιόν, για ευνόητους λόγους».

-          «Και ξένοι το κάνουνε, τι έγινε δηλαδή;».

-          «Κοίτα εσύ τα πατήματά σου, που πατάς και κάνε το δικό σου».

-          «Κι η σάτιρα με σάτιρα περνάει. Μας έχουν για άχρηστους».

-          «Κάπου είναι καλό να ισορροπεί το πράγμα, αλλά εσύ άμα σέβεσαι τη τέχνη, αν κάνεις αγώνα πραγματικό για τη δουλειά σου, αν ζητάς να κάνεις σοβαρά κάτι δικό σου, να μη φοβάσαι. Ο φόβος οδηγεί σε επιπόλαια πράγματα. Σε πολεμικά της ευκαιρίας. Κι ο θυμός, όπως λένε, κακός σύμβουλος. Δες επίσης πώς εκφράζανε διάφορες γενιές το δικό τους, κι αν δεις σοβαρή δουλειά, να το αναγνωρίσεις. Αυτή η αναγνώριση θα σε πάει πιο πέρα, λιγότερο η απόρριψη του κάθε τινός. Κι αν θες,  νότες και μοτίβα θα βρεις σε παλιά βιβλία μια χαρά, όπως έκαναν όλοι οι ανανεωτές. Αλλά σ’ ενδιαφέρει πραγματικά η ανανέωση;

 

Ο διάλογος στο τσίρκο θα μπορούσε να συνεχιστεί, εφόσον τελικά θα επικρατούσε πνεύμα συζήτησης. Μήπως θα αναζωπυρωνόταν ο θυμός; Ισως, θα δούμε.

(Το έγραψε και το δημοσίευσε εδώ ο συντάκτης και των προηγούμενων κειμένων.

Δ. Κιούκιας, 11-5-2013).

 

 

Oι λαμπάδες

 

 

 Οι λαμπάδες είναι πολλές
 Άσπρες, μαύρες, έγχρωμες
 Φωτίζουν τη νύχτα με τη φλόγα τους
 Την ημέρα με το μπόι τους. 

 

Οι λαμπάδες σε πολλαπλασιασμό

Σε πλειοψηφία

Κερδίζουν κι αφήνουν πίσω τους

Τα κεριά.

 

Κεριά θλιμμένα

Κεριά σπασμένα  

Κεριά μόνο σε κατάνυξη

Σε εκκλησιές.

 

Κεριά κίτρινα

Θυμωμένα

Από την ταπεινοφροσύνη

Και την ετοιμασία

Χρόνων και αιώνων.

 

Κεριά που ονειρεύτηκαν πιστούς

Κεριά που ετοιμάστηκαν για τους χαιρετισμούς

Κεριά που στάθηκαν αναμμένα

Σε δύσκολους καιρούς.

 

Σβήνουν αργά και σιωπηλά

Ακόμα και όταν μοιάζουν καινούργια

Και εκλιπαρούν

Πιστούς να βρουν

Για να τ’ ανάψουν.

 

Εν ολίγοις,

Δεν είναι των κεριών η εποχή

Των κοντών ισχνών κεριών.

Είναι η εποχή των λαμπάδων

Και των κέρινων ομοιωμάτων.

 

Δημήτρης Κιούκιας

(Γράφτηκε παλιότερα, το ανασύραμε από το αρχείο μας και το παρουσιάζουμε σήμερα. Δεν βρισκόμαστε σε διάλογο με τον Καβάφη, ελπίζουμε δε να διαθέτει ορισμένη γενική ισχυρότητα, πέρα από διάφορες συγκυρίες. Με την ευκαιρία ευχόμαστε ένα Καλό Πάσχα!).

 

 

Προσεχώς

Αναγγελλόμενο: προσεχώς υπάρχει σκέψη να εκκινήσει μια σειρά θεμάτων τύπου «σαβουάρ βιβρ» που θα μπορούσε να συνεισφέρει, έστω με τις ατέλειές του, σε μια ανεκτή και πολιτισμένη, άρα και πιο υγιεινή, ζωή (αν θεωρήσουμε ότι ένας καθημερινός πολιτισμός μειώνει ορισμένες περιττές τριβές). Για πιο εναλλακτικούς, θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο «φίνα ζωή» ή όπως αλλιώς. Είναι λοιπόν προγραμματιζόμενο, χωρίς να μπορούμε να εγγυηθούμε τον ακριβή χρόνο (είναι να πούμε κάτι σαν τη Δευτέρα Παρουσία…).

 

Από πλευράς πολιτικής επικοινωνίας

Το άνοιγμα σε μεγάλη ποσότητα και ποιότητα πλουραλισμού μπορεί να μειώνει τα οφέλη, κατ’ αντίστοιχο τρόπο με ό,τι μπορεί να συμβεί στην αγορά σε ανάλογες περιπτώσεις. Στην πολιτική μπορεί να κατηγορηθούμε ακόμα και για λαϊκισμό, οπότε πράγματι έχουμε κόστος.

Ερωτήσεις Διεθνούς Δικαίου

1.       Ποια η σχέση διεθνούς έννομης τάξης και εσωτερικής;

2.       Σε ποιες περιπτώσεις καταργείται ένα σύνταγμα; Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις;

3.       Σε περίπτωση ισχύος πλειόνων κανόνων διεθνούς δικαίου ισχυρών για μια και ίδια ή όμοια περίπτωση ποιοί υπερισχύουν;

4.       Αν ένα σύνταγμα καθίσταται ανενεργό, τι πρέπει να επακολουθεί;

5.       Ποια είναι η ιστορική πορεία του συγκριτικού και διεθνούς δικαίου σε σχέση με το ζήτημα της φύσης , ποσότητας, ποιότητας , έντασης και έκτασης των ποινών; (παρακαλώ να απαντηθεί σε 2-3 παραγράφους).

(Παρακαλούμε να επιλέξετε δύο θέματα από τα πέντε. Επιτρέπεται και η απάντηση σε όλα τα θέματα, εφόσον είναι ακριβείς).

 

Δημήτρης Κιούκιας, 16/4/13 (ελπίζουμε με τις ερωτήσεις μας να συμβάλλουμε σε ένα διάλογο. Ενδέχεται να επανέλθουμε με νέα σειρά ερωτήσεων, αν δούμε ότι η πρώτη έχει κάποια σημασία. Παρακαλούμε να μην παρερμηνευτεί το εξεταστικό στυλ των  ερωτήσεων, υποβάλλεται έτσι για προβληματισμό και των σπουδαστών).

Άκου ρε φίλε

Ο μάγκαsh που’ χει για πάρτη του το μαντείο των Δελφών, ούτε λέει, ούτε κρύβει, γουστάρει μόνο να σημαίνει.

Να ελπίζεις και να ζητάς το ανέλπιστο, φίλε μου.

Μην τη ψάχνεις, το σοφό είναι χωρισμένο απ’ όλα.

Κοίτα να δειsh, η φύση γουστάρει να τη κάνει, να κρύβεται («φύσις κρύπτεσθαι φιλεί»).

O ήλιος κανονίζει τις εποχές και τα τοιαύτα, αλλά βρίσκει το μάστορή του από τις Ερινύες, έτσι και τη κάνει να ξεπεράσει τα μέτρα του.

Κάτσε καλά και γράφε: τον κόσμο αυτό που μπανίζεις έτσι ωραία κι όμορφα, δεν τον έκανες ούτε συ, ούτε καν οι θεοί, υπήρχε από μόνος του, αλλά ο θεός άμα λάχει τα παίρνει όλα και φεύγει, κι ο πιο μόρτης άνθρωπος πίθηκος του φαίνεται.

Κάτι έκανες που μπήκες στο ποτάμι. Δώσε βάση: τα νερά κυλάνε κι αλλάζουνε, δε σε ρωτάνε και δεν τόχεις πάρει χαμπάρι.

(αποσπάσματα του Ηράκλειτου σε απόδοση νεοελληνικής αργκώ, ένας λαϊκός αριστοκρατισμός από κάποιον που φαίνεται ότι ήταν «μπαϊλντισμένος». Παρόμοιο πνεύμα συναντάμε και στο Διογένη. Δ. Κιούκιας, copyright 20 Mαρτίου 2013. Η προσπάθεια που κάνουμε είναι να αναδείξουμε ένα φιλοσοφικό σκωπτικό πνεύμα και ευχόμαστε έτσι ν’ αντιμετωπιστεί. Η ξενική κατάληξη θέλει να αποδώσει το παχύ σίγμα, κατά τη προφορά που ακούμε εδώ σήμερα μερικές φορές).

Useful antique

Within the light

a marble statue standing by
A child’s archaic smile
No thoughts about truth or lie.

 

Be nice, good, coherent,

Lie don’t tell

The ten commandments look at.

 

In the chapel’s apex

Ascending by proper devices
Angels and Madonnas drawing
Guilty made to feeling.

 

With honour to Thermopiles
Those who fell and monuments
Pausing a little with admiration

For the hero in panoply.

 

In the round market now

The hero’s twisting
Magicians are around
Languages buying and selling.

 

It’s odd to stay out
Language without
The game without you
Bad trade without you.

 

The panoply is of no use
The arrow found Achilles’ heel
Not the name of this game
A funny castle is your build.

 

How many statues didn’t fall
Amid this modern maelstrom?
How many museums aren’t filled
With so fine sorrow indeed?

Leave the market

And when here and there you they take
If something useful you wish to be
Show that smile which is not
Supposed to know
About virtue and malice
And Troy in a state of siege.

 

(απόδοση στα αγγλικά ενός ποιητικού που είχαμε δημοσιεύσει το 2002, 11/2011, Δ. Κιούκιας)

 

Τα σπίτια

Επιλογή από την ποιητική συλλογή "Κούρος προς χρήσιν" προς χάριν γνωριμίας και με την υπενθύμιση ότι ο ποιητικός λόγος δεν δεσμεύεται κατ' ανάγκην από το "κοινωνικώς ορθό", ούτε λαμβάνεται κατα γράμμα.

Μερικές εξηγήσεις για την υφαρπαγή

Μερικές εξηγήσεις για την υφαρπαγή των δημοκρατικών συστημάτων εκ των ενόντων, την θεατροκρατία, το mob rule και άλλες μορφές βίας έχω την εντύπωση ότι έχουν παρασχεθεί σε έργο που έχουμε παραθέσει πέρυσι, με τίτλο «Η τραγική περίμετρος της προόδου». Ο προβληματισμός έχει συνεχιστεί έκτοτε με άλλες συγγραφικές ευκαιρίες.

Με την ευκαιρία θα θέλαμε να επισημάνουμε πως ή έμμεση ή άμεση λογοκρισία, στην οποία φυσικά συμπεριλαμβάνεται η μη δημοσίευση, δηλαδή η καθολική λογοκρισία, δεν ταιριάζει στην εποχή μας. Προτιμώμενη είναι η βιβλιοκριτική. Η επισήμανση αφορά και ιδιωτικούς φορείς.

Eντύπωση

Η αυξημένη συνδεσιμότητα είναι σαν να ανακατεύουμε τον ερχόμενο.