Mία (ακόμα) Γνώμη

Ως επιστήμονες θεωρούμε ότι το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και δημοσίευση είναι αυτονόητο, ειδικά όταν, ύστερα από χρόνια, έχει δοκιμαστεί η πέννα και πιστοποιηθεί.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η άρνηση δημοσίευσης ισοδυναμεί με λογοκρισία.

Ασφαλώς και σύγχρονες απόψεις σε διάφορους τομείς που δίνουν και διαφορετικές ματιές θα είναι ευπρόδεκτες, διότι δεν είναι δυνατόν και οι σύγχρονοι να μην εκφράζονται (θα ήταν σαν να λέγαμε εκείνο το παλιό, ότι δηλαδή "όλα έχουν ειπωθεί", τουλάχιστον στις ανθρωπιστικές επιστήμες).

Τώρα, γυρνώντας σε κάτι άλλο, χωρίς να είμαστε ιστορικοί του πολέμου, ανεξάρτητα από το τυχόν προσωπικό μας ενδιαφέρον, έχουμε πάντως διαβάσει ότι η τέχνη του πολέμου, όπως και του αθλητισμού, είναι συνυφασμένη και με το χρόνο: Άλλοτε "σπεύδε βραδέως", άλλοτε "veni, vidi, vici" (Ιούλιος Καίσαρας).

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, μπορεί κα να έχουμε άδικο.

(Δείτε άλλες ιστορικού τύπου σκέψεις στο "Ρυθμοί Φιλοσοφήματα", 2014, ebook.
Πρβλ. και Πέλ Χάρμπορ).

Δ. Κιούκιας.

Παρομοίωση

Ένα πρόγραμμα είναι σαν έναν πίνακα, ένα κάδρο.


Του


Δημήτρη Κιούκια

O αυστηρός κατακερματισμός

Ο αυστηρός κατακερματισμός συχνά βλάπτει, αφού διασπείρει τις δυνάμεις και έτσι τις αφαιρεί. Συχνά σκεφτόμουνα τον τομέα του πολιτισμού, εκεί ειδικά όπου η τέχνη δεν είναι μόνο ατομική, αλλά συλλογική. Στον τομέα του τραγουδιού – περισσότερο ατομική τέχνη, αλλά υπό όρους-βλέπω  με ευχαρίστηση ότι τελευταία συμπυκνώνονται τα «σχήματα» με θεαματική διαφορά. Ελπίζω να γίνει κάτι ανάλογο στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Στον τομέα των επιστημών έχει επικρατήσει η εξαιρετική ειδίκευση-θεμιτή ως ένα σημείο. Σε ορισμένες περιπτώσεις πάντως είναι δυνατή μια πολυρολικότητα, μέτριου μεγέθους, όπου ένας επιστήμονας πιστοποιεί τη δυνατότητά του να κινείται καλά σε δύο-τρία επί μέρους αντικείμενα, που φαινομενικά (μάλλον) δεν σχετίζονται μεταξύ τους.

Εδώ με λίγο ρεαλισμό και ευελιξία μπορούμε να τα αναθέσουμε στον ίδιο, π.χ. το ένα πιο εισαγωγικό και εννοιολογικό, το άλλο (ή άλλα) πιο εφαρμοσμένο (α). Έτσι, θα αποτρέψουμε ένα είδος οριστικής απομάκρυνσης διδύμων, που αγαπούν τόσο πολύ ο ένας τον άλλο, αποδίδουν καλύτερα όταν συμπράττουν μαζί και δεν διασπείρονται στους πέντε ανέμους.

Η καρδιά πάει τότε στη θέση της και ο φόβος της διασποράς απομακρύνεται, μαζί με την «κατάρα» της ειδικότητας.

Ευχαριστώ,

Δημήτρης Κιούκιας

Περι αξιολογήσεων γενικά

Μια οποιαδήποτε αξιολόγηση-κρίση είθισται να μην ξεκινά ανάποδα, από τα "ντεσού", δηλ. από τι τι λείπει, αλλά θετικά, δηλαδή από τι υπάρχει. Έτσι, δεν ξεκινάμε να εξετάζουμε ένα ποτήρι από τι θα μπορούσε να είναι, αλλά από το ότι είναι (μέχρι) τώρα, π.χ. κομψό, λειτουργικό, ωραίο, κλπ. Κι έναν άνθρωπο δεν τον κρίνουμε στη βάση τι δεν έχει, αλλά τι έχει, τι κόπο δαπάνησε για να το έχει, κλπ. Επίσης, πέρα από τη φόρμα, εξετάζουμε- πρωταρχικά-το περιεχόμενο. Μπορεί λοιπόν να είναι κάποιος/α φορμαρισμένος, αλλά με μικρό περιεχόμενο-ρηχός, επιφανειακός.Τέλος, εξετάζουμε το σύνολο-τη θητεία ζωής και εργασίας,  π.χ.- και όχι το αποσπασματικό, χρονικά και τοπικά, εκτός κι αν είμαστε τυχαίοι φωτογράφοι.Με άλλα λόγια περά από το τωρινό delivery, μας ενδιαφέρει η ιστορία, το background.
Aν αξιολογούμε, π.χ., τα τελευταία πέντε χρόνια, είναι σαν να απολαμβάνουμε τη δημοσιότητα των πέντε λεπτών.

Δ. Κιούκιας.