Πρόταση

Προτείνω  τον «Καλιγούλα» του Α. Καμύ για ευχάριστο καλοκαιρινό ανάγνωσμα, μια εκδοχή της χαιρέκακης εξουσίας που πειραματίζεται με ζωντανούς στόχους. Δεν προδίδουμε το τέλος του έργου χάριν του σεβασμού της απόλαυσης.

Ίσως επανέλθουμε με ανάλυση σύγχρονων εκδοχών του ήρωα ή νοοτροπίες σαν τη γελοιότητα της επιβίωσης μέσα σε κοινωνίες αφθονίας, που μπορεί να οδηγήσει σε άτυπη στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών.

Δ.Κ.

Με εξωεπαγγελματικά κριτήρια

Οπως και στην πολιτική, έτσι και στα {άλλα} επαγγέλματα είναι της μόδας να χρησιμοποιούνται εξωεπαγγελματικά  κριτήρια, όπως π.χ. η νηπιακού τύπου νομιμοφροσύνη. Δεν μπορούμε δυστυχώς να μπούμε σε καθημερινά παραδείγματα, γιατί θα προκαλέσουν και γέλιο και αγανάκτηση. Ας το κάνουν οι δημοσιογράφοι. Εκείνο πάντως που προέχει είναι να οριστεί τελικά η νομιμοφροσύνη, για να γνωρίζουν όλοι τι ζητά ο καθένας (π.χ. μια νταντά, ή ενδεχομένως έναν ισότιμο συνεταίρο, ή, ακόμα, κι έναν άντρα).

Ευχαριστώ,

Του

Δημήτρη Κιούκια

Πρόθεση-προαίρεση

Δεν λέμε συνήθως ότι ο δρόμος προς τον παράδεισο είναι στρωμένος με κακές προθέσεις. Δηλαδή δεν μπορούμε να αντιστρέψουμε το προαναφερθέν ρητό. Η προαίρεση έχει τη σημασία της και έτσι επαινούμε τον καλοπροαίρετο άνθρωπο, λέμε ότι αυτός είναι καλοπροαίρετος. Στο Δίκαιο επίσης εξετάζεται η πρόθεση (ο δόλος, η προμελέτη, η αδυναμία-αμέλεια) και χρωματίζει την τιμωρία, τις συνέπειες. Αλλά βέβαια για να εκδηλωθεί αυτή η δίκη, πρέπει  να έχει εκδηλωθεί κάποια πράξη, πράξη βλαπτική απέναντι σε συγκεκριμένους ανθρώπους ή ζώα, ή απέναντι στο φυσικό περιβάλλον, κλπ. Έτσι, ο ποινικός δικαστής δεν υπεισέρχεται στο νού, στη φαντασία, στο δυνητικά πρακτέο, άνευ εκδηλωμένης ενέργειας. Κατα συνέπεια δεν μπορεί να δικάσει και τις ιδέες.Αν έκανε κάτι τέτοιο, θα έμπαινε σε περίεργους δρόμους, στην εσωτερική σφαίρα του ανθρώπου, στη ψυχή και στο πνεύμα του.Θα γινόταν ένας ψυχολόγος-δικαστής ή ένας ερασιτέχνης Θεός.

Και ένα δεύτερο σημείο για τη «λογική»: Ό,τι ενσωματώνει αλληλουχία υπολογισμών και φτάνει σ’ένα λειτουργούν αποτέλεσμα με κάποια αυτονομία χρήσης και ονομασίας δεν πρέπει να το συγχέουμε απαραίτητα με τη Λογική, διότι δεν εξετάζουμε τον τελικό σκοπό της χρήσης. Αυτός μπορεί να είναι παράλογος.

Του

Δημήτρη Κιούκια

Ορισμένες σημασίες και «κτηνοτροφικά» θέματα

Πολλές σχέσεις κτίζονται πάνω στην αδυναμία και στην ανάγκη, η οποία εμπεριέχει και αδυναμία εφόσον έχει ανάγκη κάποιου πράγματος.

Η αδυναμία συχνά μπορεί να γίνει και ελκυστική (βλ. π.χ. παλαιότερα αναγνώσματα για τον έρωτα απέναντι στη φθισική κοπέλλα).

Η θέληση πάντως να γιατρέψεις, όταν όλα φαίνονται χαμένα, δείχνει ηρωισμό και αυταπάρνηση, αρκεί να μη φτάνει στο δικό σου χαμό, αλλά κι αυτό έχει παρατηρηθεί.

.....

Το να βλέπεις το δόσιμο του άλλου σαν δική σου κατάκτηση δείχνει αντιστροφή ορισμένων αξιών και κάπου θα σε κατατάξει, μάλλον όχι εκεί που επιθυμείς. Γενικά, κάνοντας  ορισμένα πράγματα ενδέχεται να καραδοκούν κατατάξεις (και από τους νομικούς κώδικες) που γνωρίζουν τις αποχρώσεις των ενεργειών- άλλωστε, όπως λένε, οδρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις (γιατί οι προθέσεις ερωτώνται λιγότερο από τις ενέργειες καθεαυτές).

(Για το ζήτημα του ανορθόδοξου περιβάλλοντος και την «σημασιολογική αστάθεια» βλ. το κείμενό μας «Υφαίνοντας το μανδύα της λιγότερο διεφθαρμένης πολιτείας: Σκέψεις και σύγχρονες αντιστοιχίες με τις αρxαιοελληνικές»).

Ευχαριστώ,

Δημήτρης Κιούκιας