Το αντικείμενο της ιατρικής

Το αντικείμενο της ιατρικής δεν είναι η ιατρική.


(Ενν. ως πρακτικής τέχνης και επιστήμης).


Δ. Κιούκιας.

Το αντικείμενο της πολιτικής

Το αντικείμενο της πολιτικής δεν είναι η πολιτική.

Και κάποια στατιστικά από την Google: Eπισκέψεις ιστοσελίδας: 30.000.

Ευχαριστώ,

Δημήτρης Κιούκιας.

Περι προβλέψεως

Για το ζήτημα της προβλεπτικότητας των ανθρώπων δείτε μια Γνώμη στο "Ρυθμοί Φιλοσοφήματα", 2014.

H οικονομία "ραλλύ"

Αυτό που θα βλέπαμε ως "οικονομία ραλλύ" αξίζει να μελετηθεί περισσότερο, γιατί αλλάζει ορισμένα κλασικά δεδομένα και κανόνες του παιχνιδιού.

Του

Δημήτρη Κιούκια.

Θέματα και θέματα

Στα θέματα των καθημερινών οικονομικών συναλλαγών κρίνονται οι ατομικοί διαπραγματευόμενοι και συμβαλλόμενοι, δεν κρίνονται ιδεολογίες, αν απλά δεί κανείς τη δικαστική πρακτική. Αποκλείεται δηλαδή να προσέλθει στο εδώλιο ένα πορτραίτο του 19^ου ή του 20^ου αιώνα, ή έστω ένα κόμμα σύσσωμο.

Άρα οι κατάληλες θεματικές εδώ είναι επαγγελματική (επι)μόρφωση και κατάρτιση, πολιτικές προσλήψεων, μάνατζμεντ και διοίκηση, κλπ.

Τα περαιτέρω  νοθεύουν την αγορά και παρεμποδίζουν την οικονομία.

Και κάθε νόθευση αλλότριων σχέσεων είναι συνήθως αθέμιτη και εκμεταλλευτική παρέμβαση.

Του

Δημήτρη Κιούκια.

Ο διάβολος και οι λεπτομέρειες.

Λέμε, κυρίως τα τελευταία χρόνια, ότι ο «διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες», η, ή ιστορία βρίσκεται/κρίνεται από (σ)τις λεπτομέρειες. Τελευταία άκουσα  πώς κι «ο Θεός βρίσκεται στις  λεπτομέρειες».

Να συμπεράνουμε λοιπον ότι αποθεώνουμε πλέον τις λεπτομέρειες;

Είναι σαν να πηγαίνουμε σ’ενα καταπληκτικό σπίτι και να ψάχνουμε κάτω από τα κρεββάτια για τυχόν σκόνη (;).

Δημήτρης Κιούκιας.

Η τύχη

Πιστεύουμε συχνά ότι η τύχη είναι κάτι το τυχαίο. Ότι μπορεί ξαφικά να σου πέσει ένα λαχείο, ή να χάσεις την περιουσία σου αναπάντεχα.

Από πιο στενή οπτική γωνία μπορούμε όμως να δούμε ότι την τύχη την προκαλούμε εμείς, συχνά-πυκνά. Πως την προκαλούμε; Με τις επιλογές μας (λέμε στην Ελλάδα π.χ. «εν έχεις τύχη διάβαινε»- κάνε επιλογή για να πάρεις αυτόν ή τον άλλο δρόμο- ή «άνοιξε ένα παράθυρο στην τύχη»). Συχνά πάλι είμαστε αρκετά άτυχοι για να μη βλέπουμε την τύχη που περνά μπροστά μας. Προσπερνάμε την τύχη και γινόμαστε άτυχοι.

Άλλοτε έχουμε τύχη, αλλά δεν το ξέρουμε, γιατί κοιτάμε συνέχεια το παρόν. Αν εμείς επιλέξουμε να αφήσουμε την «τύχη» για να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο, πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί, αν τα καταφέρουμε.

Η καλή τύχη συνορεύει με τη χαρά ("Ποιός είναι αυτός ο τυχερός, στο Λαύριο γίνεται χορός").  Κι όταν χαιρόμαστε, έστω  με ένα πετυχημένο φαϊ που φτιάξαμε, εκείνη την ώρα είμαστε τυχεροί.

Κι αν επενδύσουμε σωστά για το μέλλον, τυχεροί θα είμαστε πάλι, μόνο που θα αφήσουμε χρόνο στην τύχη για να μας χαμογελάσει. Γιατί η τύχη της εικονικής πραγματικότητας και του στιγμιότυπου δεν είναι πραγματική τύχη. Η πραγματική τύχη έρχεται μετά τους μεταμφιεσμένους και τους προδρόμους. Είναι μια περίληψη του τέλους της διαδρομής, όπως όταν πέφτουν οι τίτλοι στο τέλος του έργου. Όπως ο ιστορικός: "Όλβιος εστίν όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν" 

(δηλαδή κατα κάποιο τρόπο τυχερός).

Χρόνια πολλά,

Δημήτρης Κιούκιας.