"Ταιριάζει ακόμα με τις σύγχρονες αντιλήψεις για τη διαχείριση έκτακτων κρίσεων (π.χ. φυσικών καταστροφών, πανδημιών, οικονομικών κραχ) κι αυτό που ονομάστηκε "κοινωνία διακινδύνευσης", καθώς παραπέμπουν στους πολίτες ορισμένες επιλογές για τη ζωή τους, στα πλαίσια πάντως ενός κράτους που επιτηρεί στρατηγικά και επιθυμεί να προλαβαίνει τις εστίες του "κακού", συχνά μέσω έμμεσης παιδαγωγικής".
(Απόσπασμα από έργο που δημοσιεύτηκε μέσα στο 2014, βλ.Μακρυδημήτρης, Σαματάς, κ.α. Μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση, εκδ. Σάκκουλας, σ. 598).
