Αποφυγή των λιβέλλων

Κατα καιρούς αρκετοί επιφανείς Έλληνες είχαν δεχθεί επιθέσεις και λιβέλλους, εν ονόματι μιας κοντόφθαλμης αντίδρασης. Οπότε, όταν θεωρούμε ότι θιγόμαστε, από μια λέξη, ή μια φήμη, καλό είναι να μην αντιδρούμε άμεσα στα ερεθίσματα και να αναλογιζόμαστε και τα μεγέθη των άλλων και την προσφορά τους και το φορτίο τους, καμιά φορά.

(Παραθέσεις: Y Gasset, Κιούκιας 1998, θεμέλιο).

Πρόταση παροιμίας

Καλά τράβα στο χωράφι κι ας αστράφτει και ας βρέχει.


Ευχαριστώ,


Δ. Κιούκιας

Αγορά και μαγεία

Κατα κάποιο τρόπο προσπαθούμε να εισαγάγουμε τη μαγεία στην οικονομία, εάν, όπως λέει ο Μπερξόν- σωστά- μαγεία είναι η προσπάθεια άσκησης επιρροής εξ αποστάσεως, ένα είδος αυτοματισμού ερήμην.
Φυσικά, σε κάποιο βαθμό, πάντα υπήρχε ένα είδος μαγείας στην οικονομία και το χρήμα, αλλά αν είναι έτσι, θα πρέπει να επανεξετάσουμε την έννοια "ελεύθερη αγορά".

Ευχαριστώ,

Δημήτρης Κιούκιας.

Στο έλεος του χαλαζιού;

Τις καλλιέργεις δεν μπορούμε να τις αφήνουμε στο έλεος του χαλαζιού, θέλουν σκέπαστρο, σε έκτακτες ανάγκες.


(Δ. Κιούκιας)

Επιστήμες και κατανάλωση

Λέμε συχνά ότι η οικονομία είναι ψυχολογία. Τι εννοούμε μ’αυτό; Ότι οικονομικές ενέργειες και αποφάσεις επιδρούν σε μια σειρά κίνητρα, επιθυμίες, προσδοκίες, περαιτέρω αποφάσεις κλπ. Υπάρχουν μάλιστα συγγραφείς που έχουν προχωρήσει σε μια ψυχολογία της κατανάλωσης, που κατα βάση είναι οικονομική έννοια. Στα πλαίσια αυτά μια σειρά εννοιολογικών εργαλείων μπορούν να χρησιμοποιούνται άφοβα, όπως ναρκισσισμός, λίμπιντο, κ.α. Η επιτυχία τέτοιων εγχειρημάτων κρίνεται από τα συμφραζόμενα, τη λογική συνέπεια και την πείρα του αναγνώστη. Μπορούν να υποβληθούν σε κριτικό έλεγχο, όταν προτείνουν προτάσεις και προβληματισμούς.

Οι επιστήμες δεν έχουν προχωρήσει τόσο με την κατανάλωση-ταμπού, όσο με τον επιστημονικό έλεγχο. Φοβόμαστε όμως ότι ένας λαϊκιστικός, τελικά, επιστημονισμός έχει κερδίσει έδαφος, κινούμενος πρός τον όρο κατανάλωση-ταμπού, όπως άλλα προϊόντα. Ο προσεκτικός συγγραφέας δεν πέφτει σ’ αυτή την παγίδα (άλλη λέξη που εγείρει δέος σήμερα), αφού με νηφαλιότητα εκτυλίσσει το θέμα του, αφήνοντας ορισμένα  περιθώρια προς επαλήθευση, ιδιαίτερα όταν πραγματεύεται συνταρακτικά θέματα. Μερικές φορές μπορεί να δίνει ένα είδος μουσικής νότας ανάμεσα στις παραγράφους, παραθέτοντας ας πούμε, κάποιους στίχους ή ρητά, παράθυρο στην αιώνιότητα.

Πάντως η λέξη «παγίδα» είναι μάλλον απαγορευμένη στις επιστήμες και η πορεία τους δεν κινείται, δεν μπορεί να κινείται, σ’ένα λεκτικό ναρκοπέδιο ή ζίγκ-ζαγκ μεταξύ στρατοπεδευμένων  αντιπάλων ή έστω  φίλων. Νομίζω ότι η θητεία στις επιστήμες, με τέτοιες προϋποθέσεις, είναι μια πολύτιμη άσκηση προς την ανέλιξη στη δημόσια ζωή. Γιατί με τέτοια άσκηση το εγώ δεν γίνεται κλειστό,  μαθαίνει να συνδιαλέγεται, να λογοδοτεί , να παραδέχεται, να αναγνωρίζει, αλλά  και να είναι σιγουρευμένο και με προσωπικότητα.

Του

Δημήτρη Κιούκια

Ο ΦΠΑ. Η κυριαρχία.

Ο ΦΠΑ είναι ένα πραγματιστικό μέσο, αλλά δε θυμίζει ελεύθερη αγορά.

Σε σχέση με άλλους φόρους έχει πάντως μια αποτελεσματικότητα.

Κάτι για την κυριαρχία: Ο περιορισμός της εθν. κυριαρχίας σε ένα μέλος, σημαίνει τον περιορισμό της κυριαρχίας σ' ένα άλλο και σ'όλα τ'άλλα. Σε μια Ένωση. Αυτό ίσως θα πρέπει να εξηγηθεί περισσότερο στα publics, ώστε να περιορίζονται ορισμένα έντονα εθνοκεντρικά επιχειρήματα, ή γκρίνιες.

(Θα επανέλθουμε, αλλά παρακαλούμε θερμά οι απόψεις του παρόντος blog να "τσιτάρονται" με το επώνυμο του συγγραφέα, αλλιώς δεν θα έχει νόημα να συνεχίζονται. Αυτό, πλην άλλων, θα μας ασκήσει και σε μια εισαγωγή στη μάθηση της δεοντολογίας, αλλά και στην σωστή οικονομία.

Ευχαριστώ,


Δημήτρης Κιούκιας).

Επιλεκτικές μεταθέσεις

Σημάδι σύγχυσης ή αμηχανίας και αθέλητη καλλιέργεια μιάς νέου τύπου μαγικοθρηκευτικής αρχής φαίνεται πως είναι η μετάθεση του πεδίου από την οικονομία στη ψυχολογία, από τις υποχρεώσεις στον υποκειμενισμό. Λόγω περιστάσεων, δεν θα θέλαμε να επεκταθούμε στο ζήτημα, αλλά νομίζω ότι μπορούμε να το κάνουμε λίγο ή αρκετά αργότερα.

Ευχαριστώ,

εύχομαι το καλύτερο,


Δημήτρης Κιούκιας