Η "ιστορία της φιλοσοφίας" του Βήματος, την οποία παρακολουθούμε, εισάγει ορισμένες καινοτομίες, όπως η ενίσχυση των ιταλικών πηγών, άγνωστες για πολλούς από μας, η επέκταση του αντικειμένου σε επιστημονικούς και θεολογικούς κλάδους και σε εξωεπιστημονικές δοξασίες.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος πρόλογος που να εξηγεί τους λόγους αυτής της επέκτασης, καθώς δεν διάβασα τον πρώτο τόμο.
Επίσης δεν ξέρω αν απευθύνεται σε μυημένους σπουδαστές της φιλοσοφίας ή όχι. Οπωσδήποτε ο αμύητος δεν θα μπορέσει να παρακολουθήσει την εξιστόρηση.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η εναρμόνιση της ορολογίας από κομμάτι σε κομμάτι, αλλά και με την οικεία στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ορολογία.
Τέλος, ενώ υπάρχουν αρκετά "ζουμερά" κεφάλαια, άλλα αποτυγχάνουν, κατα τη γνώμη μου, να αποδώσουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό κάθε φιλοσόφου- η παράθεση πρωτότυπων αποσπασμάτων είναι καίρια, αλλά ισχνή. Νομίζω ότι το πρόβλημα αυτό οφείλεται στην μετα-αφήγηση, που μερικές φορές παίρνει το χαρακτήρα ρουτίνας.
Ίσως σε επόμενες ανταποκρίσεις να πούμε περισσότερα.
Σε τελευταία ανάλυση πάντως είναι μια προσπάθεια, που υπάρχει, αν δεν υπήρξε πριν.
Δημήτρης Κ. Κιούκιας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος πρόλογος που να εξηγεί τους λόγους αυτής της επέκτασης, καθώς δεν διάβασα τον πρώτο τόμο.
Επίσης δεν ξέρω αν απευθύνεται σε μυημένους σπουδαστές της φιλοσοφίας ή όχι. Οπωσδήποτε ο αμύητος δεν θα μπορέσει να παρακολουθήσει την εξιστόρηση.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η εναρμόνιση της ορολογίας από κομμάτι σε κομμάτι, αλλά και με την οικεία στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ορολογία.
Τέλος, ενώ υπάρχουν αρκετά "ζουμερά" κεφάλαια, άλλα αποτυγχάνουν, κατα τη γνώμη μου, να αποδώσουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό κάθε φιλοσόφου- η παράθεση πρωτότυπων αποσπασμάτων είναι καίρια, αλλά ισχνή. Νομίζω ότι το πρόβλημα αυτό οφείλεται στην μετα-αφήγηση, που μερικές φορές παίρνει το χαρακτήρα ρουτίνας.
Ίσως σε επόμενες ανταποκρίσεις να πούμε περισσότερα.
Σε τελευταία ανάλυση πάντως είναι μια προσπάθεια, που υπάρχει, αν δεν υπήρξε πριν.
Δημήτρης Κ. Κιούκιας.
