Οι κανόνες για να φτιαχτούν σωστά θέλουνε τη συνηγορία της εμπειρίας και της γνώσης. Ασφαλώς μπορούμε να έχουμε διάφορους κανόνες για διάφορα πράγματα, αλλά αρκετούς απ' αυτούς μπορούμε να τους θεωρούμε πιο ελαφρείς και παιγνιώδεις. Παραδείγματος χάρη, δεν μπορούμε να πάρουμε πολύ σοβαρά ορισμένους ποσοτικούς κανόνες, όπως το να έχεις εκατομμύρια followers, χωρίς να έχεις κάποιο περιεχόμενο σ' αυτά που παρουσιάζεις. Μπορούμε να το πάρουμε σαν παρηγορία, σαν κάτι ενθαρρυντικό.
Όταν πάλι έχεις μηδέν followers, μην απελπίζεσαι, αν ξέρεις ότι έχεις περιεχόμενο.
Το πώς το ξέρεις το βλέπεις αλλού και το τσεκάρεις.
Το "σοβαρό" κι αυτό πουλάει και πολύ μάλιστα.
Γενικά, δεν πρέπει να ρίχνουμε στην κυκλοφορία τυχαίους κανόνες, ούτε τυχαίες συσκευές. Και ένας καλός κανόνας πρέπει να δοκιμαστεί, όχι στου κασίδη το κεφάλι, αλλά στο εργαστήριο της σκέψης. Βρισκόμαστε στη φάση μιας πυρετώδους καινοτομικότητας, δεν είναι πάντα κακό, αλλά δεν χρειάζεται να έχουμε πάντα πρωτοτυπία, ειδικά αν δεν είμαστε πρωτότυποι, ή κάτι πολύ σοβαρό μας ξεφεύγει στη βιασύνη μας να ρίξουμε στην αγορά την καινοτομία μας.
Αν δεν τα λάβουμε αυτά υπόψη, θα γινόμαστε παιγνιώδεις.
Επίσης και συναφώς να μη χωρίζουμε τον κόσμο σε ποικίλες εξειδικεύσεις με απαίτηση εξισωτικότητας, διότι έτσι θα απομακρυνθούμε κι άλλο από την λεγόμενη αξιοκρατία.
Θέλουμε έναν πολιτισμό πιο σοβαρό και λιγότερο μιμητικό, λιγότερες "πατέντες" και περισσότερη ουσία. Σ' αυτά θα μας βοηθήσει μια διαδικασία πραγματικής αξιολόγησης, όχι από νεόκοπους και μονομερείς, αλλά από σοφούς.
Προσοχή λοιπόν στην προχειρότητα και κακοτεχνία ορισμένων κανόνων.
Ευχαριστώ,
Δημήτρης Κιούκιας
Όταν πάλι έχεις μηδέν followers, μην απελπίζεσαι, αν ξέρεις ότι έχεις περιεχόμενο.
Το πώς το ξέρεις το βλέπεις αλλού και το τσεκάρεις.
Το "σοβαρό" κι αυτό πουλάει και πολύ μάλιστα.
Γενικά, δεν πρέπει να ρίχνουμε στην κυκλοφορία τυχαίους κανόνες, ούτε τυχαίες συσκευές. Και ένας καλός κανόνας πρέπει να δοκιμαστεί, όχι στου κασίδη το κεφάλι, αλλά στο εργαστήριο της σκέψης. Βρισκόμαστε στη φάση μιας πυρετώδους καινοτομικότητας, δεν είναι πάντα κακό, αλλά δεν χρειάζεται να έχουμε πάντα πρωτοτυπία, ειδικά αν δεν είμαστε πρωτότυποι, ή κάτι πολύ σοβαρό μας ξεφεύγει στη βιασύνη μας να ρίξουμε στην αγορά την καινοτομία μας.
Αν δεν τα λάβουμε αυτά υπόψη, θα γινόμαστε παιγνιώδεις.
Επίσης και συναφώς να μη χωρίζουμε τον κόσμο σε ποικίλες εξειδικεύσεις με απαίτηση εξισωτικότητας, διότι έτσι θα απομακρυνθούμε κι άλλο από την λεγόμενη αξιοκρατία.
Θέλουμε έναν πολιτισμό πιο σοβαρό και λιγότερο μιμητικό, λιγότερες "πατέντες" και περισσότερη ουσία. Σ' αυτά θα μας βοηθήσει μια διαδικασία πραγματικής αξιολόγησης, όχι από νεόκοπους και μονομερείς, αλλά από σοφούς.
Προσοχή λοιπόν στην προχειρότητα και κακοτεχνία ορισμένων κανόνων.
Ευχαριστώ,
Δημήτρης Κιούκιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου